Tekst in het SpaansTekst op Deutsch

Thoughts to the first Sunday of Advent

Our world is full of small and large armed conflicts that cost thousands of people their lives or their physical and mental integrity. It is simply inconceivable that we humans learn nothing from our history.

In verbinding met deze, je zou kunnen overwegen het vers van Mat 5,39: “Wanneer iemand valt je op je rechterwang, zet de andere om hem.”A wijsheid, welke irriteert ons onmiddellijk. Waarom moet ik de pijn lijden tweemaal en raken vernederd om vrede te krijgen? – Niet weinigen zullen vragen wat is dat goed is voor. Het is niet anders dan een wijsheid die de oude Grieken al had herkend, namelijk amnestie. There it was prescribed by law and executed in all its consequences. Wat betekent dat?

Wat is er gebeurd kan niet ongedaan worden gemaakt, en we weten allemaal dat dit van vaak pijnlijke ervarings. De oproep en wraakzucht, retribution, en (vermeend) rechtvaardigheid is sterk. Maar hoe kun je slagen te ontsnappen deze spiraal van mishandeling, moord, manslaughter, and ongoing mutual violence? It is a dilemma that has plagued human history for thousands of years and we see the best example of this in the events in the Middle East. War and suffering only lead to new war and suffering.

In het oude Griekenland, werd erkend dat een nieuw, untouched page must be opened in the Book of Life. Echter, dit kan alleen gebeuren als de oude “het beledigen en kwetsen” do not continue to burden. daarom “algemene vergeten” – de amnestie, werd door de wet voorgeschreven. De schending of negeren van deze wet werd gemaakt op straffe van de dood of synoniem uitsluiting uit de maatschappij (outlaw = liet voor zichzelf zorgen), de hoogste van alle boetes. Dus, amnestie kan worden gezien als een soort prescriptieve vergeten. Dit vraagt ​​enorm veel moed van mensen in termen van grootte en tolerantie. Dit is vaak niet gemakkelijk. Maar alleen door deze pijn een nieuw begin succeed, en een nieuwe, common life possible.

Het christelijk geloof ziet zichzelf als een religie van de vrede. Maar wat een contradictie doen we zien en lezen in het dagelijks nieuws?

Vandaag vieren we de eerste zondag van de Advent. Dit zou moeten herinneren de intocht van Jezus in Jeruzalem. (Luke 21,25-28.34-36). Dit verslag over deze triomfantelijke intocht is een contrast programma. Maar deze contrasten laten ons voorbeelden voor gebruik in het eigen leven. Het is het verhaal van een koning die komt als een lage bediende op een ezel, niet in koninklijke gewaden, maar in de kleren van de armen en de nederige. Jesus Christ does not come as an earthly king to conquer by force but with love, genade, mercy, and sacrifice for his people. Zijn koninkrijk op aarde heeft geen legers, rijkdom, of pracht, maar nederigheid en dienstbaarheid. Hij heeft geen landen veroveren of markten; hij wil niet iedereen te domineren. Nee, nodigt hij en spreekt tot de harten van de mensen, Zijn boodschap is dat van de vrede.

Elke vrede begint altijd op kleine schaal, in onszelf, ongeacht de externe omstandigheden kunnen zijn. Elke vrede begint of eindigt waar de grenzen tussen mij en mijn buurman zijn gekruist. Als er onenigheid in onszelf, Het weerspiegelt meestal naar buiten in onze woorden en daden. Vroeger of later, innerlijke “oorlog” leidt tot externe twist. That’s why it’s so important to be at peace with yourself, “to function smoothly”. ik kan niet vragen om iets van anderen die ik ben niet bereid op te geven van mezelf.

De essentiële stap op weg naar innerlijke vrede is vergeving. Alleen door anderen te vergeven en zichzelf kunnen de negatieve emoties worden overwonnen. Dit wil niet zeggen dat de handelingen of incidenten waren goed. Soms is alleen de voorgeschreven vergeten helpt hier. Dan wordt het duidelijk, wat Jezus had bedoeld met, “Wanneer iemand valt je op je rechterwang, zet de andere om hem ook.” Dit kan niet werken zonder pijn. Het is een zware strijd, maar het werkt als beide partijen hebben een oprechte interesse in deze. Vrede begint in kleine stappen en gebaren. Super goed inlevingsvermogen en creativiteit zijn die nodig zijn om conflicten op te lossen, net zoals anders, niet-gewelddadige methoden. Het is een lang leerproces en vereist emotionele volwassenheid. Laten we op weg samen op de weg naar een gemeenschappelijke vrede op deze eerste zondag van de Advent …

In deze betekenis:

Shalom aleikhem - de zout-eenhis'Alaykum -

vrede zij met u -

Vrede zij met u –

Vrede met u –

Vrede zij met u –

vrede zij met u –

Vrede zij met u ...!