Christus heeft geen handen, alleen onze handen
om zijn missie te volbrengen vandaag.
Hij heeft geen voeten, alleen onze voeten
om mensen te begeleiden op zijn pad. Lees verder
Christus heeft geen handen, alleen onze handen
om zijn missie te volbrengen vandaag.
Hij heeft geen voeten, alleen onze voeten
om mensen te begeleiden op zijn pad. Lees verder
Kerstmis is om de hoek, het feest van de liefde als zodanig - of? Alles wat je nodig hebt is liefde - een bekend lied van de Beatles vanaf juli 1967 is geschreven door John Lennon. Degenen die niet de liefde niet ervaren, of die zijn beroofd van liefde voor een lange tijd, mentaal kreupel en zijn fysiek geschaad. Wij mensen moeten, ja we leven door en voor, liefde.
“Iedereen die liefheeft is uit God geboren en kent God. Wie zonder liefde kent God niet, want God is liefde. “ – de eerste brief van Johannes vertelt ons. Liefde / Liefde is - misschien nu, Allereerst, een staat waarmee we ons te verdiepen in een bepaald bliss. Liefde is een staat van veiligheid, vertrouwen, dat geeft zekerheid en bescherming. En het valt soms heel plotseling en met volle kracht.
Daar is het allemaal tegelijk, dat gevoel van genot, van genegenheid, van “verliefd zijn”. – Maar dat is niet de echte liefde het grootste deel van de tijd, want echte liefde kost tijd en onderzoek en die het nodig heeft om te groeien. Vaak hebben we een zeer romantische idee van de liefde. Dit is niet verwonderlijk, omdat in de tekst van songwriters en schrijvers, in films, romans en toneelstukken liefde is bijna altijd veranderd en gepresenteerd als de hoogste van alle gevoelens. Alles lijkt te gaan over geluk en welzijn, de “verliefd zijn” en de tedere genegenheid. De wereld wordt gezien door een roze bril; alles is ijdel, gelukzaligheid en zonneschijn. “En ze leefden nog lang en gelukkig,” het zegt aan het einde van de sprookjes. Lees verder
| Tekst in het Spaans | Tekst op Deutsch |
Hoop – is een zekere innerlijke afstemming, gekoppeld aan een positieve verwachting. Echter, Er is geen echte zekerheid over of dit gewenste resultaat daadwerkelijk plaatsvinden. Hoop is de uitgebreide emotionele en vaak actie begeleiden oriëntatie van de mensen op de toekomst.
Denken een beetje over deze lijnen boven, het idee ontstaat dat de hoop altijd treedt op wanneer er ontevredenheid of onzekerheid. Gezien de bijna-hand liggende bedreigingen voor onze werkelijk prachtige Aarde, dit is waarschijnlijk van invloed op de meerderheid van de mensen. Of ze worden beïnvloed door het begin van de klimaatverandering, omdat ze verliezen hun land en huis of ze zich zorgen maken over hun baan te verliezen – beide zijn de basis van hun onzekerheid. Of de kinderen niet kan krijgen, of slechts een slecht, onderwijs voor hun toekomst, of hun eigen land heeft niet langer een toekomst bieden als gevolg van mismanagement en corruptie of door oorlogszuchtige en permanente strafbare feiten. Of het land werd verwoest door natuurrampen en was helemaal alleen al dan niet tijdelijk herbouwd, of dat de mens zelf heeft uitgedroogd meren met zijn acties, rivieren werd omgeleid, het land werd vernietigd en verwoest door techniek en vervuiling en werd onbruikbaar gemaakt generaties. We konden gemakkelijk opsommen veel meer redenen. Echter, zie je, er zijn genoeg redenen voor mensen om hun thuislanden en venture achter te laten op een onzekere en gevaarlijke reis naar de toekomst. “Ontsnappen” en “migratie” aanwezig zijn in vele delen van de wereld van vandaag, met al hun bijproducten en effecten. Lees verder
“Verheugen” – in Latijns “Gaudete” – is het motto van de derde zondag van de Advent. “Verblijdt u in den Heere te allen! Ik zal het nogmaals zeggen: verheugen!” Dit kunnen wij lezen in de brief aan de Filippenzen. Op de kroon van de komst, de roze kaars wordt vandaag aangestoken.
“Ik voel me als een miljoen dollar en wil de hele wereld te omarmen!” – “Ik barst van vreugde!” Kan zijn, of hopelijk, iedereen kent het gevoel van oneindige vreugde dat een bepaalde gebeurtenis met zich meebrengt. Het is een gevoel dat men hover maakt boven de grond, dat produceert “verliefd zijn”.
De Heilige Schrift spreekt vaak over vreugde. We kunnen meer dan vinden 200 plaatsen in het Oude Testament en ouder 100 in het Nieuwe Testament. De Heilige Schrift presenteert de vreugde van God als een bron van macht (“..., voor vreugde in de HEER moet uw sterkte zijn! “, Neh 8,10b), die het mogelijk maakt 1-1 innerlijke balans zelfs in vervelende situaties te handhaven. Joy is de vrucht van de Heilige Geest. Service met een buurman kan ook vreugde geven aan de dienaar, van vreugde kan ongelooflijk besmettelijk. Als een Aziatische spreekwoord zegt, “Duizenden kaarsen kunnen worden verlicht door de vlam van een kaars zonder hun licht zwakker en de vreugde niet afneemt als het wordt gedeeld. “ Lees verder
| Tekst in het Spaans | Tekst op Deutsch |
In de eerste dagen van november van dit jaar op veel plaatsen in de wereld, mensen dachten wat betreft het einde van de eerste wereldoorlog 100 jaren geleden. “Nooit meer oorlog” was een van de meest geciteerde aanspreekt, omdat mensen door middel van een oorlog met onvoorstelbare horror was gegaan. Hebben ze iets leren van die? jammer genoeg niet, omdat zo veel als de oorlog en het geweld werd verafschuwd in die tijd, de werkelijke oorzaken zijn zeer weinig aandacht gekregen. Onmiddellijk daarna, eisen voor herstelbetalingen, territoriale aanspraken, enz. waren op de tafel, die alleen verdiept de onenigheid, haat en onrecht.
In verbinding met deze, je zou kunnen overwegen het vers van Mat 5,39: “Wanneer iemand valt je op je rechterwang, zet de andere om hem.”A wijsheid, welke irriteert ons onmiddellijk. Waarom moet ik de pijn lijden tweemaal en raken vernederd om vrede te krijgen? – Niet weinigen zullen vragen wat is dat goed is voor? Het is niet anders dan een wijsheid die de oude Grieken al had herkend, namelijk amnestie. Er werd door de wet voorgeschreven en uitgevoerd in al zijn gevolg. Wat betekent dat?
Wat is er gebeurd kan niet ongedaan worden gemaakt, en we weten allemaal dat dit van vaak pijnlijke ervarings. De oproep en wraakzucht, vergelding en (vermeend) rechtvaardigheid is sterk. Maar hoe kun je slagen te ontsnappen deze spiraal van mishandeling, moord, doodslag en permanente wederzijdse geweld? Dit is een dilemma welke kwelt de menselijke geschiedenis voor millennia.
In het oude Griekenland, werd erkend dat een nieuw, onaangeroerd pagina moet raken geopend in het boek des levens. Echter, dit kan alleen gebeuren als de oude “het beledigen en kwetsen” niet blijft last. daarom “algemene vergeten” – de amnestie, werd door de wet voorgeschreven. De schending of negeren van deze wet werd gemaakt op straffe van de dood of synoniem uitsluiting uit de maatschappij (outlaw = liet voor zichzelf zorgen), de hoogste van alle boetes. Dus, amnestie kan worden gezien als een soort prescriptieve vergeten. Dit vraagt enorm veel moed van mensen in termen van grootte en tolerantie. Dit is vaak niet gemakkelijk. Maar alleen door deze pijn een nieuw begin slaagt, en een nieuwe, gewone leven is mogelijk.
Het christelijk geloof ziet zichzelf als een religie van de vrede. Maar wat een contradictie doen we zien en lezen in het dagelijks nieuws?
Vandaag vieren we de eerste zondag van de Advent. Dit zou moeten herinneren op de intocht van Jezus in Jeruzalem. (Luke 21,25-28.34-36). Dit verslag over deze triomfantelijke intocht is een contrast programma. Maar deze contrasten laten ons voorbeelden voor gebruik in het eigen leven. Het is het verhaal van een koning die komt als een lage bediende op een ezel, niet in koninklijke gewaden, maar in de kleren van de armen en de nederige. Jezus Christus komt niet als een aardse koning te veroveren met geweld, maar met liefde, genade, barmhartigheid en zijn eigen offer voor zijn volk. Zijn koninkrijk op aarde heeft geen legers, rijkdom, of pracht, maar nederigheid en dienstbaarheid. Hij heeft geen landen veroveren of markten; hij wil niet iedereen te domineren. Nee, nodigt hij en spreekt tot de harten van de mensen, Zijn boodschap is dat van de vrede.
Elke vrede begint altijd op kleine schaal, in onszelf, ongeacht de externe omstandigheden kunnen zijn. Elke vrede begint of eindigt waar de grenzen tussen mij en mijn buurman zijn gekruist. Als er onenigheid in onszelf, Het weerspiegelt meestal naar buiten in onze woorden en daden. Vroeger of later, innerlijke “oorlog” leidt tot externe twist. Dat is waarom het zo belangrijk om in vrede met jezelf, “om soepel functioneren”. ik kan niet vragen om iets van anderen die ik ben niet bereid op te geven van mezelf.
De essentiële stap op weg naar innerlijke vrede is vergeving. Alleen door anderen te vergeven en zichzelf kunnen de negatieve emoties worden overwonnen. Dit wil niet zeggen dat de handelingen of incidenten waren goed. Soms is alleen de voorgeschreven vergeten helpt hier. Dan wordt het duidelijk, wat Jezus had bedoeld met, “Wanneer iemand valt je op je rechterwang, zet de andere om hem ook.” Dit kan niet werken zonder pijn. Het is een zware strijd, maar het werkt als beide partijen hebben een oprechte interesse in deze. Vrede begint in kleine stappen en gebaren. Super goed inlevingsvermogen en creativiteit zijn die nodig zijn om conflicten op te lossen, net zoals anders, niet-gewelddadige methoden. Het is een lang leerproces en vereist emotionele volwassenheid. Laten we op weg samen op de weg naar een gemeenschappelijke vrede op deze eerste zondag van de Advent …
In deze betekenis:
Shalom aleikhem - de zout-eenhis'Alaykum -
vrede zij met u -
Vrede zij met u –
Vrede met u –
Vrede zij met u –
vrede zij met u –
Vrede zij met u ...!
Laat ik beginnen met een metafoor. Als we kijken naar de Salvatoriaanse Familie uit het oogpunt van vandaag, zodat we een min of meer jonge boom te ontdekken. Je zult nu zeggen dat duidelijk is, want dit is afhankelijk van uw beroep. En je hebt gelijk, omdat mijn beroep en mijn Salvatoriaanse roeping samen over een lange tijd naast elkaar hebben ontwikkeld. Dus ik wil u graag uitnodigen om mij te volgen in dit plaatje, dus ik u een inzicht in en misschien een gevoel voor deze boom kan geven:
Ik denk dat de meeste van ons zullen het erover eens dat God iets groots heeft gepland met Johannes de Doper Jordan. Het is niet voor niets dat de Hl. Spirit ontmoette hem als een kind, zet een speciale zaad in zijn hand en zet een idee van deze boom in zijn geest. Voor een lange periode van tijd Baptist niet echt weten wat te doen met deze gaven en hoe deze toe te passen. Maar de grond was al klaar; de voorwaarden van buiten en het klimaat waren klaar. En ja - je hebt gelijk; Johannes de Doper heeft nog nooit gezien of erkend zijn visie in de vorm van een boom. Maar hebben een open geest, alsjeblieft; Ik denk dat deze vergelijking kan interessant zijn. Lees verder