ICDS Njia ya Msalaba – 2020/14

Kiingereza – Kihispania – Deutsch – Flemish – Kifaransa

Kiingereza

Kituo 14: Mwili wa Yesu umelazwa kaburini

Mahali pa kupumzika mwisho…?

“Nikodemo, yule aliyekuja kwake kwanza usiku, pia akaja akiwa ameleta mchanganyiko wa manemane na udi uzani wa ratili mia moja. Wakauchukua mwili wa Yesu na kuufunga kwa vitambaa vya kuzika pamoja na yale manukato, kulingana na desturi ya mazishi ya Wayahudi. Sasa mahali pale alipokuwa amesulubiwa, kulikuwa na bustani, na katika bustani kuna kaburi jipya, ambayo ndani yake hakuna mtu aliyekuwa amezikwa bado. Kwa hiyo wakamlaza Yesu humo kwa sababu ya siku ya maandalio ya Wayahudi; maana kaburi lilikuwa karibu.” (Yohana 19:39-42)

Yusufu wa Arimathaya na Nikodemo walimfunika Yesu, ambaye alikuwa amewekwa huru kutoka msalabani, katika kitambaa na kumpeleka kwenye eneo la mazishi lililo karibu. Kulingana na vyanzo vingine, kama vile Injili ya Marko, pia kulikuwa na idadi ya wanawake miongoni mwao. Hata hivyo, sasa inaonekana kuwa ni jambo la kifamilia, tofauti na umati wa watu kwenye utekelezaji.

Pamoja na kuweka chini na kuipaka dawa katika kaburi jipya (ishara ya usafi wa Kristo) Yesu sasa anaepuka kutazama kwa udadisi. Kelele na msukosuko hubaki, ukimya na umakini unarudi. Hatimaye, jiwe zito limeviringishwa mbele ya mlango wa kaburi. Jiwe hili, inaonekana katika maana halisi ya neno, linapaswa kuwa jiwe kuu kati ya mambo ya Yesu wa Nazareti. Sura ilifungwa pamoja naye na matumaini yote yalizikwa?

The Holy Scripture tells us that this last rest is not the end: new life will arise from the hands that took up the life of Jesus. It will be the women who will be the first to bring the Good News to the people. Members of that part of human society who have not been taken seriously, who do not participate fully in life. They are those who have been granted only serving and working functions – and also little appreciation …

But they are the ones to whom the Good News is first proclaimed and who carry it further.

Mother of God, I admire your strength and I ask you to give me that perseverance too. How often do I pray as a matter of course: Your will be done… But do I mean it? How do I understand the Father’s will? He is waiting for my Yes. But how often I bury human hope – hope for others – hope for myself.

How little can I recognize God’s wise guidance when everything seems to be turned against me. But you teach me to trust that God makes no mistakes, that he forgets no one and that everyone is always in his love.

Let me immerse myself completely in your love in this silent moment.

Kihispania

Kituo 14: El cuerpo de Jesús es puesto en el sepulcro.

¿ Último descanso …?

“Nicodemo, el primero que había venido a él por la noche, también vino trayendo una mezcla de mirra y áloes que pesaban alrededor de cien libras. Tomaron el cuerpo de Jesús y lo ataron con paños de entierro junto con las especias, según los judíos. costumbre del entierro. Ahora en el lugar donde había sido crucificado había un jardín, y en el jardín una nueva tumba, en la que nadie había sido enterrado todavía. Entonces pusieron a Jesús allí debido al día de preparación judía; porque la tumba era cerca “(Juan 19: 39-42)

José de Arimatea y Nicodemo acostaron a Jesús, quien había sido liberado de la cruz, en un paño y lo llevaron a un lugar cercano. Según otras fuentes, como el Evangelio de Marcos, también había varias mujeres entre ellas. Sin embargo, ahora parece haber sido un asunto bastante familiar, en contraste con la multitud en la ejecución.

Al tumbarse y embalsamarse en la nueva tumba (un símbolo de la pureza de Cristo) Jesús ahora escapa de las miradas curiosas. El ruido y la confusión permanecen, el silencio y la concentración regresan. Finalmente, la piedra pesada se rueda frente a la entrada de la tumba. Se supone que esta piedra, en el verdadero sentido de la palabra, ha sido la piedra angular entre los asuntos de Jesús de Nazaret. ¿Se cerró el capítulo con él y se enterró toda esperanza?

La Sagrada Escritura nos dice que este último descanso no es el final: una nueva vida surgirá de las manos que tomaron la vida de Jesús. Serán las mujeres las primeras en llevar las Buenas Nuevas a la gente. Miembros de esa parte de la sociedad humana que no han sido tomados en serio, que no participan plenamente en la vida. Aquellos a quienes se les ha otorgado solo funciones de servicio y trabajo, y también poca apreciación …

Pero ellos son a quienes primero se proclaman las Buenas Nuevas y quienes las llevan más lejos.

Madre de Dios, admiro tu fuerza y ​​te pido que me des esa perseverancia también. ¿Con qué frecuencia rezo de manera rutinaria? Se hará tu voluntad … ¿Pero lo digo en serio? Cuán duro entiendo la voluntad del Padre. Él está esperando mi sí. Pero con qué frecuencia entierro la esperanza humana, la esperanza de los demás, la esperanza de mí mismo.

¿Cuán poco puedo reconocer la sabia guía de Dios cuando todo parece volverse en mi contra? Pero me enseñas a confiar en que Dios no comete errores, que no olvida a nadie y que todos están siempre en su amor.

Déjame sumergirme completamente en tu amor en este momento de silencio.

Deutsch

14. Kituo: Der Leichnam Jesu wird ins Grab gelegt

Letzte Ruhe … ?

“Es kam auch Nikodemus, der früher einmal Jesus bei Nacht aufgesucht hatte. Er brachte eine Mischung aus Myrrhe und Aloe, etwa hundert Pfund. Sie nahmen den Leichnam Jesu und umwickelten ihn mit Leinenbinden, zusammen mit den wohlriechenden Salben, wie es beim jüdischen Begräbnis Sitte ist. An dem Ort, wo man ihn gekreuzigt hatte, war ein Garten, und in dem Garten war ein neues Grab, in dem noch niemand bestattet worden war. Wegen des Rüsttages der Juden und weil das Grab in der Nähe lag, setzten sie Jesus dort bei.” (Joh 19,39-42)

Joseph von Arimathäa und Nikodemus betten den vom Kreuz gelösten Jesus in ein Tuch und tragen ihn zu einer nahe gelegenen Grabstätte. Nach anderen Quellen, wie dem Evangelium von Markus, befand sich bei ihnen auch eine Anzahl von Frauen. Trotzdem scheint es nun eine eher familiäre Angelegenheit gewesen zu sein, im Gegensatz zu dem Auflauf bei der Hinrichtung.

Mit der Niederlegung und Einbalsamierung in dem neuen Grab (ein Symbol für die Reinheit von Christus) entzieht sich Jesus nun den neugierigen Blicken. Lärm und Getümmel bleiben zurück, es kehrt Stille und Konzentration ein. Zum Abschluss wird noch der schwere Stein vor den Eingang des Grabes gewälzt.

Dieser Stein, so scheint es im wahrsten Sinne des Wortes, soll der Schlussstein unter die Angelegenheit Jesus von Nazareth gewesen zu sein. Wurde mit ihm das Kapitel geschlossen und alle Hoffnung begraben?

Die Heilige Schrift erzählt uns, dass diese letzte Ruhe nicht das Ende ist: Aus den Händen, die das Leben Jesu aufgenommen haben, wird neues Leben erstehen. Es werden die Frauen sein, die die frohe Botschaft als erste zu den Menschen tragen. Angehörige jenes Teiles der menschlichen Gesellschaft, die nicht wichtig genommen wurden, die nicht vollen Anteil am Leben haben. Jene, denen nur dienende und arbeitende Funktionen zuerkannt wurden – und auch wenig Wertschätzung …

Doch gerade sie sind es, denen die Frohe Botschaft als erste verkündet wird, und die sie weiter tragen.

Mutter Gottes, ich bewundere deine Stärke und bitte dich, schenke auch mir Beharrlichkeit. Wie oft bete ich so selbstverständlich: Dein Wille geschehe… Aber meine ich es auch so? Wie schwer begreife ich den Willen des Vaters. Er wartet auf mein Ja. Doch wie oft trage ich menschliche Hoffnung zu Grabe – Hoffnung für andere – Hoffnung für mich selbst.

Wie wenig kann ich Gottes weise Führung erkennen, wenn sich scheinbar Alles gegen mich richtet. Aber du lehrst mich, zu vertrauen, dass Gott keine Fehler macht, dass er auf niemanden vergisst, dass immer Alle in seiner Liebe sind.

Lass mich in diesem stillen Moment ganz in Deine Liebe eintauchen.

Flemish

14. Kituo: Het lichaam van Jezus wordt in het graf gelegd

Laatste rust …?

“Nikodemo, degene die’ s nachts voor het eerst bij hem was gekomen, bracht ook een mengsel van mirre en aloë’s van ongeveer honderd pond. Ze namen het lichaam van Jezus en bonden het met begrafenisdoeken samen met de kruiden, volgens het joodse begrafenisgebruik. Nu op de plaats waar hij was gekruisigd was er een tuin en in de tuin een nieuw graf, waarin nog niemand was begraven. Dus legden ze Jezus daar vanwege de Joodse voorbereidingsdag; want het graf was dichtbij.” (Johannes 19: 39-42)

Jozef van Arimathea en Nicodemus legden Jezus, die van het kruis was bevrijd, in doeken en droegen hem naar een nabijgelegen begraafplaats. Volgens andere bronnen, zoals het Evangelie volgens Marcus, waren er ook een aantal vrouwen bij. Toch lijkt het nu een nogal familieaangelegenheid te zijn geweest, in tegenstelling tot de massa bij de executie.

Met het neerleggen en balsemen in het nieuwe graf (een symbool van de zuiverheid van Christus) ontsnapt Jezus nu aan de merkwaardige blikken. Gedruis en onrust blijven bestaan, stilte en concentratie keren terug. Ten slotte wordt de zware steen voor de ingang van het graf gerold. Deze steen, zo lijkt het in de ware zin van het woord, zou de sluitsteen zijn geweest onder de zaken van Jezus van Nazareth. Was het hoofdstuk met hem afgesloten en was alle hoop begraven?

De Bijbel vertelt ons dat deze laatste rust niet het einde is; er zal nieuw leven opstaan ​​uit de handen die in het leven van Jezus bleven geloven. Het zijn de vrouwen die als eerste het goede nieuws aan de mensen brengen. Zij zijn leden van dat deel van de menselijke samenleving die niet serieus worden genomen, die niet volledig deelnemen aan het leven, degenen die alleen dienst- en werkfuncties hebben gekregen – en ook weinig waardering …

Maar zij zijn degenen aan wie het goede nieuws voor het eerst wordt bekendgemaakt en die het verder bekend maken.

Moeder van God, ik bewonder je kracht en ik vraag je mij dat doorzettingsvermogen te geven. Hoe vaak bid ik vanzelf: Uw wil is gedaan … Maar meen ik het?

Hoe goed begrijp ik de wil van de Vader. Hij wacht op mijn ja. Maar hoe vaak begraaf ik menselijke hoop – hoop voor anderen – hoop voor mezelf. Hoe weinig kan ik Gods wijze leiding herkennen als alles tegen mij lijkt te zijn gekeerd. Maar jij leert me erop te vertrouwen dat God geen fouten maakt, dat hij niemand vergeet en dat iedereen altijd in zijn liefde is.

Laat me mezelf volledig onderdompelen in je liefde in dit stille moment.

Kifaransa

14. Kituo: Le corps de Jésus est placé dans la tombe

Dernier repos …?

Nicodème, celui qui était venu le voir pour la première fois la nuit, a également apporté environ cent livres de mélange de myrrhe et d’aloès. Ils ont pris le corps de Jésus et l’ont attaché avec des tissus funéraires avec les herbes, selon la pratique funéraire juive. Maintenant, à l’endroit où il avait été crucifié, il y avait un jardin et dans le jardin une nouvelle tombe dans laquelle personne n’avait encore été enterré. Alors ils y ont mis Jésus à cause de la journée de préparation juive; parce que la tombe était proche. (Jean 19: 39-42)

Joseph d’Arimathie et Nicodème ont revêtu Jésus, qui a été délivré de la croix, et l’ont transporté dans un cimetière voisin. Selon d’autres sources, comme l’Évangile de Marc, il y avait également un certain nombre de femmes. Pourtant, il semble maintenant que ce soit une affaire de famille, contrairement aux masses lors de l’exécution.

Avec la pose et l’embaumement dans le nouveau tombeau (symbole de la pureté du Christ), Jésus échappe désormais aux regards curieux. Le bruit et l’agitation persistent, le silence et la concentration reviennent.

Enfin, la pierre lourde est roulée devant l’entrée de la tombe. Cette pierre, semble-t-il dans le vrai sens du terme, aurait été la clé de voûte des affaires de Jésus de Nazareth. Le chapitre avait-il été fermé avec lui et tout espoir enterré?

La Bible nous dit que ce dernier repos n’est pas la fin; une nouvelle vie naîtra des mains qui continuaient à croire en la vie de Jésus. Ce sont les femmes qui sont les premières à annoncer la bonne nouvelle au peuple.

Ce sont des membres de cette partie de la société humaine qui ne sont pas pris au sérieux, qui ne participent pas pleinement à la vie, ceux qui n’ont reçu que des fonctions de service et de travail – et peu d’appréciation …

Mais ce sont eux à qui la bonne nouvelle est révélée pour la première fois et qui la proclament encore.

Mère de Dieu, j’admire ta force et je te demande de lui donner cette persévérance. Combien de fois est-ce que je prie automatiquement: Ta volonté est faite … Mais suis-je sérieux?

Comme je comprends bien la volonté du Père. Il attend mon oui. Mais combien de fois j’ensevelis l’espoir humain – l’espoir pour les autres – l’espoir pour moi-même. Combien peu puis-je reconnaître les sages conseils de Dieu quand tout semble se retourner contre moi. Mais tu m’apprends à croire que Dieu ne fait pas d’erreurs, qu’il n’oublie personne et que tout le monde est toujours dans son amour.

Permettez-moi de me plonger pleinement dans votre amour en ce moment silencieux.

Asili ya picha: “Njia ya msalaba, 14. station, Picha ya kioo katika mbinu ya gundi ya glasi na Franz Déed (1901 – 1983), baada ya kutafakari kwa Paul Claudel (1868 - 1955), Kanisa la Mwokozi, Vienna - Austria, Photo na Camillo Patzl, sura kubadilishwa na creativegreen”

• Wasifu wa Mwandishi(soma Chini)..
• latest Posts (kuziona )..

Christian

posts karibuni na Christian (posts)

• Jumamosi takatifu – Jumamosi takatifu - 29/03/2024
• Ijumaa Kuu – Ijumaa kuu - 28/03/2024
• Alhamisi kuu – Alhamisi kuu - 27/03/2024