Rate this post

English EspañolDeutschVlaamsFrançais

English

Station 12: Jesus dies at the cross

 

 

Unifying love in the darkest night …

And at three o’clock Jesus cried out in a loud voice, “Eloi, Eloi, lema sabachthani?” which is translated, “My God, my God, why have you forsaken me?” Some of the bystanders who heard it said, “Look, he is calling Elijah.” One of them ran, soaked a sponge with wine, put it on a reed, and gave it to him to drink, saying, “Wait, let us see if Elijah comes to take him down.” Jesus gave a loud cry and breathed his last. (Mark 15:34-37)

A last act of earthly love and tenderness: Jesus asks the disciple John to take care of his mother and asks his mother to accept John in his place. Both do not leave his side until the last breath.

Let us try to enter into this scene mentally. Before us lies only sadness, no comfort, no hope. – Everything seems to have come to an end…

We recognize all the suffering of this world, – the present and the past, all the pain and tears, the malice, the hatred, the envy and the indifference …

We see the many victims – and the many perpetrators …

All this is summarized in the following last words of Jesus, in his last sound …

A very moving and sad picture, which nevertheless, despite all the inevitable, testifies that true love does not leave us alone, even in the most extreme suffering. Now Jesus gives up his life with these words: “It is finished.”; Father, into your hands I commend my spirit” (comp. John 19:30; Luke 23:46)

We can and should trust in this with confidence: God’s love is stronger than death and stronger than all earthly existence. He catches us and carries us, even when everything seems lost.

Oh Lord, let the unshakable trust grow in me, yes, the certainty that You always care for me with love. The knowledge that I will always be at home with You.

Español

Estación 12: Jesús muere en la cruz

Amor único en la noche más oscura …

 

“Y a las tres en punto, Jesús gritó en voz alta:” ¿Eloi, Eloi, lema sabachthani? “, Que se traduce como:” Dios mío, Dios mío, ¿por qué me has abandonado? “Algunos de los espectadores que lo escucharon dijeron “Mira, está llamando a Elijah”. Uno de ellos corrió, empapó una esponja con vino, la puso en una caña y se la dio a beber, diciendo: “Esperemos, veamos si Elijah viene a derribarlo”. “Jesús lanzó un fuerte grito y exhaló el último”. (Marcos 15: 34-37)

Un último acto de amor y ternura terrenales: Jesús le pide al discípulo Juan que cuide a su madre y le pide a su madre que acepte a Juan en su lugar. Ambos no se apartan de su lado hasta el último aliento.

Tratemos de entrar mentalmente en esta escena. Ante nosotros solo hay tristeza, no hay consuelo, no hay esperanza. – Todo parece haber llegado a su fin …

Reconocemos todo el sufrimiento de este mundo, el presente y el pasado, todo el dolor y las lágrimas, la malicia, el odio, la envidia y la indiferencia …

Vemos las muchas víctimas, y los muchos perpetradores …

Todo esto se resume en esta última retaguardia de Jesús, en su último sonido …

Una imagen muy conmovedora y triste que, sin embargo, a pesar de todo lo inevitable, testifica que el verdadero amor no nos deja solos, incluso en el sufrimiento más extremo. Ahora Jesús da su vida con estas palabras: “Está terminado”; “Padre, en tus manos encomiendo mi espíritu” (Juan 19:30; Lucas 23:46)

Podemos confiar en esto con fe: el amor de Dios es más fuerte que la muerte y más fuerte que toda la existencia terrenal. Nos atrapa y nos lleva, incluso cuando todo parece perdido.

Oh Señor, deja que la confianza inquebrantable crezca en mí, sí, la certeza de que siempre me cuidas con amor. El conocimiento de que siempre estaré en casa contigo.

Deutsch

12. Station: Jesus stirbt am Kreuz

Verbindende Liebe in dunkelster Nacht

“Und in der neunten Stunde rief Jesus mit lauter Stimme: Eloï, Eloï, lema sabachtani?, das heißt übersetzt: Mein Gott, mein Gott, warum hast du mich verlassen? Einige von denen, die dabeistanden und es hörten, sagten: Hört, er ruft nach Elija! Einer lief hin, tauchte einen Schwamm in Essig, steckte ihn auf einen Stock und gab Jesus zu trinken. Dabei sagte er: Lasst uns doch sehen, ob Elija kommt und ihn herab nimmt. Jesus aber schrie laut auf. Dann hauchte er den Geist aus.” (Markus 15,34-37)

Ein letzter Akt irdischer Liebe und Zärtlichkeit: Jesus bittet den Jünger Johannes, für seine Mutter zu sorgen, und bittet seine Mutter, Johannes an Sohnes statt anzunehmen. Beide weichen bis zum letzten Atemzug nicht von seiner Seite.

Versuchen wir gedanklich in diese Szene einzutreten. Vor uns liegt nur Traurigkeit, kein Trost, keine Hoffnung. – Alles scheint zu Ende zu sein …

Wir erkennen all das Leid dieser Welt, – das aktuelle und das schon vergangene, all die Schmerzen und Tränen, die Bosheit, den Hass, den Neid und die Gleichgültigkeit …

Wir sehen die vielen Opfer – und die vielen Täter …

All das ist in diesem letzten Aufbäumen Jesu, in seinem letzten Laut zusammen gefasst …

Ein sehr bewegendes und trauriges Bild, das dennoch, trotz allem Unausweichlichen, bezeugt: Wahre Liebe lässt uns selbst im äußersten Leiden nicht allein. Jetzt gibt Jesus sein Leben hin mit den Worten: “Es ist vollbracht.” “Vater, in Deine Hände lege ich meinen Geist.” (Vgl. Joh 19,30; Lk 23,45)

Darauf dürfen und können wir voll Zuversicht vertrauen – Gottes Liebe ist stärker als der Tod und stärker als alles irdische Sein. Er fängt uns auf und trägt uns, auch dann, wenn Alles verloren scheint.

Oh Herr -, lass in mir das unverbrüchliche Vertrauen wachsen, ja die Gewissheit, dass Du immer voll Liebe um mich Sorge trägst. Das Wissen, bei Dir immer zu Hause zu sein.

 

Vlaams

12. Station: Jezus sterft aan het kruis

Liefde verenigen in de donkerste nacht …

‘En om drie uur schreeuwde Jezus met luide stem’, Eloi, Eloi, lema sabachthani? ‘, Wat vertaald wordt:’ Mijn God, mijn God, waarom hebt u mij verlaten? ‘Sommige omstanders die het hoorden, zeiden: “Kijk, hij roept Elia.” Een van hen rende, drenkte een spons met wijn, legde die op een rietstok en gaf hem aan hem te drinken, zeggende: “Wacht, laten we eens kijken of Elia hem komt halen ‘Jezus schreeuwde luid en blies zijn laatste adem uit.’ (Markus 15: 34-37)

Een laatste daad van aardse liefde en tederheid: Jezus vraagt ​​de leerling Johannes om voor zijn moeder te zorgen en vraagt ​​zijn moeder om Johannes in zijn plaats te accepteren. Beiden verlaten zijn zijde niet tot de laatste adem.

Laten we proberen mentaal deze scène binnen te gaan. Voor ons ligt alleen verdriet, geen troost, geen hoop. – Alles lijkt te zijn afgelopen …

We herkennen al het lijden van deze wereld, – het heden en het verleden, alle pijn en tranen, de boosaardigheid, de haat, de afgunst en de onverschilligheid …

We zien de vele slachtoffers – en de vele daders …

Dit alles wordt samengevat in deze laatste schreeuw van Jezus, in zijn laatste geluid …

Een zeer ontroerend en droevig beeld, dat niettemin, ondanks al het onvermijdelijke, getuigt dat ware liefde ons niet met rust laat, zelfs niet in het meest extreme lijden. Nu geeft Jezus zijn leven met deze woorden: “Het is volbracht”. “Vader, in uw handen beveel ik mijn geest” (vgl. Johannes 19:30; Lukas 23:46)

We kunnen en mogen hier met vertrouwen op rekenen : Gods liefde is sterker dan de dood en sterker dan het hele aardse bestaan. Hij vangt ons op en draagt ​​ons, ook als alles verloren lijkt.

Heer -, laat het onwankelbare vertrouwen in mij groeien, ja, de zekerheid dat U altijd met liefde voor mij zorgt. De wetenschap dat ik altijd bij U thuis zal zijn.

 

Français

12. Station: Jésus meurt sur la croix

Unir l’amour dans la nuit la plus sombre …

“Et à trois heures, Jésus a crié d’une voix forte”, Eloi, Eloi, lema sabachthani? “Ce qui se traduit:” Mon Dieu, mon Dieu, pourquoi m’as-tu quitté? “Des passants qui l’ont entendu ont dit:” Regardez, il appelle Elijah. ” L’un d’eux a couru, trempé une éponge avec du vin, l’a mise sur un roseau et lui a donné à boire, en disant: “Attends, voyons si Elijah vient le chercher.” Jésus a crié fort et a respiré pour la dernière fois. ” (Marc 15: 34-37)

Un dernier acte d’amour terrestre et de tendresse: Jésus demande à l’élève Jean de prendre soin de sa mère et demande à sa mère d’accepter Jean à sa place. Les deux ne quittent son côté qu’au dernier souffle.

Essayons d’entrer mentalement dans cette scène. Devant nous, il n’y a que du chagrin, pas de réconfort, pas d’espoir. – Tout semble être fini …

Nous reconnaissons toutes les souffrances de ce monde – le présent et le passé, toutes les douleurs et les larmes, la méchanceté, la haine, l’envie et l’indifférence …

Nous voyons les nombreuses victimes – et les nombreux auteurs …

Tout cela se résume dans ce dernier cri de Jésus, dans son dernier son …

Une image très émouvante et triste, qui néanmoins, malgré tout l’inévitable, témoigne que le véritable amour ne nous laisse pas seuls, même dans les souffrances les plus extrêmes. Maintenant, Jésus donne sa vie avec ces mots: “C’est fini”. “Père, entre tes mains je remets mon esprit” (cf. Jean 19:30; Luc 23:46)

Nous pouvons y compter avec confiance: l’amour de Dieu est plus fort que la mort et plus fort que toute existence terrestre. Il nous reçoit et nous porte, même si tout semble perdu.

Seigneur -, que la confiance inébranlable en moi grandisse, oui, la certitude que Tu prends toujours soin de moi avec amour. Le fait de savoir que je serai toujours chez vous.

Picture origin: “Way of the cross, 12. station, Glas image in glas glue technique by Franz Déed (1901 – 1983), after a meditation of Paul Claudel (1868 – 1955), Church of the Savior, Vienna – Austria, Photo by Camillo Patzl, frame modified by creativegreen”

 

image sources

  • Image11: Way of the cross, 1. station, Glas image in glas glue technique by Franz Déed (1901 - 1983), after a meditation of Paul Claudel (1868 – 1955), Church of the Savior, Vienna – Austria, Photo by Camillo Patzl, frame modified by creativegreen