Maybe you know this image made by Robert Zünd: “On the walk to Emmaus”.
Anyway, many of us find ourselves in similar situations sometimes. The day after high feast of Easter is a good moment to reflect on the words of Luke 24, 13-35.
We want to invite you, as single or together with others to share your thoughts on this text or what is moving you in the comments below. May the blessing of the resurrected Lord come over all of us.
A time of quietness, a time of recovering, a time of reconsideration, a time of joyful anticipation. At least that we should connect with the word Advent, even if the world around isn’t it. The concentration on the center of our Salvatorian being, on Jesus Christ, and our reconsideration on his coming into our world should fill our hearts with great joy. I know that the reality is talking another language. The CoVid19 pandemic still forces many victims, the numbers of infects are increasing again, based on new mutations of the virus. Climate change is also hard knocking on our door but many people do not react, do not see the signs on the wall (“Mene mene tekel …” [Dan 5]) think they are not touched by that. Are we similar to King Belsazar?
Perhaps in the coming days of great anticipation, you will manage to take some time out. Time to question your own life, to re-explore, to reorient, and to rediscover the center of our Salvatorian being. Let us not close our eyes to the challenges and signs of the times, let us together courageously find new ways of consideration and sustainability. Let us learn to understand how each of us can counteract the pollution, exploitation, and injustice of the world.
May the song be an attunement for you for the coming time. In this sense a reflective Advent and really a time of great expectations…
Gdzieś piękny niedzielny poranek, – Niedziela Zesłania Ducha Świętego! Właśnie wracam do domu z mszy świętej?. Radosna uroczystość, wymowne hymny zaśpiewał chór, a uświetnił deszcz pachnących płatków róż i róż zielonoświątkowych po Gloria. Wciąż podekscytowany znajduję drogę przez park. Rodzice bawią się ze swoimi dziećmi, młode pary siedzące na trawniku, seniorzy spotykają się z sąsiadami, wszyscy są w dobrym nastroju.
Nagle, przychodzą mi do głowy ostatnie słowa mszy: "Iść, jesteś wysłany”
"Witaj mój przyjacielu, jesteś wysłany! Czy pamiętasz mnie?„ pojawia się wewnętrzny głos i zaczyna do mnie mówić.
Myślę: "Ja? Masz na myśli, ja? – Czy to nieporozumienie?. Co się tu teraz dzieje?„ – Rozwija się dość konfrontacja z długo tłumionym wewnętrznym „krewnym” (R) …
jestem wysłany? Do czego? Do kogo? – Jestem tylko prostym chrześcijaninem, chodzić do kościoła w niedzielę, spotkać tam fajnych ludzi i przyjaciół …
(R): To wszystko? – Iść, jesteś wysłany! Czy nie oczekuje się więcej??
Wysłano? – Co to znaczy: Wysłano?! – Nie jestem starożytnym apostołem w lnianej koszuli i prostych sandałach, chodząc po wzgórzach i śpiąc gdzieś jak bezdomny. Co za ciekawy obraz? – Żyję tu i teraz w 21. wiek. Życie dziś toczy się inaczej … Kontynuuj czytanie
Letter to Fr. Jordan on his Beatification
Dear Fr. Jordania,
You are an inspiration to all Salvatorians and their friends who are impacted by your humble beginnings. You light the way for all of us ~ past, present and future ~ to be directed by your vision and mission. You have given of yourself to blaze an unparalleled trail in the community for us to follow with trust.
Your Priests are Priests forever in the Order of Melchizedek to serve sacramentally and spiritually. Your Brothers are bound together to serve the peoples’ needs and the Church’s directives. Your Sisters serve the unfortunate and marginalized bringing joy and hope to hearts. Your Lay bring their families to the Eucharistic Table encountering Jesus. They are fed spiritually, so that they may serve and feed the hungry of heart. Kontynuuj czytanie
Sam Jezus myje nogi swoim uczniom i zaprasza nas do pokornej służby bliźnim”.:
“Kiedy ja, twój Pan i twój mistrz!, umyłeś twoje stopy, należy też umyć sobie nawzajem stopy. dałem przykład; co dla ciebie zrobiłem, powinieneś też zrobić” (Jan 13, 14-15).
Czujemy to samo, co apostołowie Kontynuuj czytanie
Jezus dał przykład Swojej wierności i miłości w najwyższym stopniu, nawet jeśli kosztuje Go to życie!.
Ty, z odległej krainy, utknął w zardzewiałej łodzi; Kontynuuj czytanie
Ten cichy dzień zachęca nas do zatrzymania się i zastanowienia nad znaczeniem Jezusa’ droga życia i wierna miłość do Boga i ludzi aż do śmierci”.
Od śmierci do nowego życia Kontynuuj czytanie
język angielski – hiszpański – Deutsch – flamandzki – Francuski
“Nicodemus, the one who had first come to him at night, also came bringing a mixture of myrrh and aloes weighing about one hundred pounds. They took the body of Jesus and bound it with burial cloths along with the spices, according to the Jewish burial custom. Now in the place where he had been crucified, there was a garden, and in the garden a new tomb, in which no one had yet been buried. So they laid Jesus there because of the Jewish preparation day; for the tomb was close by.” (Jan 19:39-42)
Joseph of Arimathea and Nicodemus wrapped Jesus, who had been freed from the cross, in a cloth and carried him to a nearby burial site. According to other sources, such as the Gospel of Mark, there were also a number of women among them. Nevertheless, it now seems to have been a rather family affair, in contrast to the crowd at the execution.
With the laying down and embalming in the new tomb (a symbol of the purity of Christ) Jesus now escapes the curious glances. Noise and turmoil remain, silence and concentration return. Finally, the heavy stone is rolled in front of the entrance to the tomb. This stone, it seems in the truest sense of the word, is supposed to have been the keystone among the affairs of Jesus of Nazareth. Was the chapter closed with him and all hope buried? Kontynuuj czytanie
język angielski – hiszpański – Deutsch – flamandzki – Francuski
Stacja 13: Jesus is taken down from the cross
“After this, Joseph of Arimathea, secretly a disciple of Jesus for fear of the Jews, asked Pilate if he could remove the body of Jesus. And Pilate permitted it. So he came and took his body.” (Jan 19:38)
The image of the Pieta comes to mind, the image of Mater Dolorosa, the Mother of Sorrows. Jesus is taken down from the cross and placed in the arms of his mother. An adult human being, lifeless in the same arms that once carried Him and the womb that gave birth to him. A mother weeps for her child who she has brought to life and cared for years, with whom she had shared countless hours of joy. She is a picture of unspeakable grief, indescribable tenderness, and wordless despair.
Mary, the mother, loves with her whole being beyond physical death. Tak wiele wyraża się w tym cichym uścisku: to obraz miłości, dla której śmierć cielesna nie jest barierą i nie oznacza końca. Kontynuuj czytanie
język angielski – hiszpański – Deutsch – flamandzki – Francuski
Stacja 12: Jezus umiera w krzyż
“A o trzeciej Jezus zawołał donośnym głosem, “Eloi, Eloi, lema sabachthani?” co jest przetłumaczone, “Mój Boże, mój Boże, dlaczego mnie porzuciłeś?” Niektórzy z przechodniów, którzy to słyszeli, powiedzieli:, “Patrzeć, wzywa Eliasza.” Jeden z nich pobiegł, namoczoną gąbkę winem, połóż to na stroiku, i dał mu do picia, powiedzenie, “Czekać, zobaczmy, czy Eliasz przyjdzie go zdjąć.” Jezus wydał głośny krzyk i wydał ostatnie tchnienie.“ (Ocena 15:34-37)
Ostatni akt ziemskiej miłości i czułości”: Jezus prosi ucznia Jana, aby zaopiekował się jego matką i prosi matkę, aby przyjęła Jana na jego miejsce. Both do not leave his side until the last breath.
Let us try to enter into this scene mentally. Before us lies only sadness, no comfort, no hope. – Everything seems to have come to an end… Kontynuuj czytanie
